تشکیل شن و ماسه:

خرده ریزه های سنگ و صدف و مرجان است. باد و موج، سنگ و صدف و مرجان را می شکند و خرد و ریز می کند آب دریا این خرده ریزه ها را به ساحل می آورد.

در ساحل آن قدر شن و ماسه زیاد هست که نمی شود آن ها را شمرد.

بسیاری از ما با آن که می دانیم شن و ماسه جزء مصالح دانه ای مجزا از یکدیگر به شمار می روند، اما در تشخیص آن ها به مشکل دچار شده و آن ها را با تفاوت های کمی که نسبت به هم دارند اشتباه می گیریم. تعریف های متعددی از شن و ماسه ارائه داده شده است اما این در حالی است که تفاوت این تعاریف بسیار محدود بوده و تقریبا یکسان می باشند.

شن با تفاوت اندکی از ماسه تحت عنوان انگلیسی Gravel که در حوزه های مرتبط با مصالح دانه ای اعم از مهندسی عمران و زمین شناسی شناخته شده است، به دانه هایی با ابعاد و بزرگی 2 تا 60 میلی متر گفته می شود. اگرچه نهایت ابعاد و بزرگی ذرات شن تا 30 میلی متر محدود شده است و به شن هایی که ذرات بزرگتری نسبت به دیگر انواع شن ها دارند، شن های نخودی و یا شن های بادامی می گویند.

ابعادی که برای شن در موسسات مهندسی آمریکا در نظر گرفته شده است از 2 میلی متر تا 64 میلی متر متغیر می باشد. از این رو، می توان گفت که ذرات شن بزرگتر از ذرات ماسه و کوچکتر از ذرات ریگ می باشد.

شن ها از نظر استاندارد طبقه بندی متحد خاک به شن ریز و شن درشت تقسیم می شود. شن های ریز شباهت بسیار زیادی به خرده سنگ دارند.

در این میان، شن ها از نظر ابعاد، طبیعی و مصنوعی بودن و… طبقه بندی می شوند.

شن های طبیعی به طور عمده در ساحل دریا و رودخانه یافت می شود.

اگر بخواهیم شن ها را از نظر طبیعی و مصنوعی بودن دسته بندی کنیم، آن ها به دو دسته طبیعی و شکسته یا مصنوعی تقسیم می شوند.

شن های طبیعی از ساحل دریا و کنار رودخانه به دست آمده و در اثر گذر زمان و سایش آب گرد شده و دارای سطوح صاف و صیقلی می شود. به این نوع از شن ها شن های به اصطلاح گرد گوشه یا طبیعی گفته می شود.

شن های شکسته یا مصنوعی از خرد نمودن سنگ های سخت و انباشته حاصل می آیند. شن های شکسته همانطور که از نام آن ها مشخص است دارای سطوح غیرصیقلی و بسیار تیز می باشد. از همین رو، از شن های شکسته باید در تهیه ملات بتن استفاده کرد.